საქართველოში
საქართველოში იბადებოდნენ
და შემდეგ ისევ წუხდნენ ამაზე:
_ეხ... წუთით მაინც დაბრუნდებოდეს
ჩვენი ბავშობა და სილამაზე.
თავს არ მოიკლავს ქართველი, არა,
ის შეიძლება ბრძოლაში მოკვდეს,
ერთი იმედით; სიცოცხლე მარად
გაგრძელდეს მუდამ და განმეორდეს.
საქართველოში როცა კვდებოდნენ,
უფრო და უფრო წუხდნენ ამაზე
~ეხ წუთით მაიც დაბრუნდებოდეს
ჩვენი ბავშობა და სილამაზე`
ჩვენ ვაჟკაცობა ძველთაგან მოგვდევს
ყველამ გაიგოს, ყველამ იცოდეს!
ჩვენ შეიძლება ბრძოლაში მოვკვდეთ,
მაგრამ არც მაშინ ვტოვებთ სიცოცხლეს!
რადგან სიცოცხლე ასე ნავარდობს,
სიკვდილის ყველა კარი დარაზეთ
და იმ ბედნიერ დრეს გაუმარჯოს.
როცა ჩვენ გავჩნდით ამ ქვეყანაზე!
ლადო ასათიანი
No comments:
Post a Comment